قضاوت

ما نباید به ظاهر دیگران را قضاوت (Verdict) کنیم.

چرا که سطح و شدت نیازهای افراد با یکدیگر بسیار بسیار متفاوت است.

بنابراین ما نه تنها فرزندان مان بلکه دیگران را نیز به ظاهر نمی توانیم سرزنش کنیم.

زیرا از تمام جنبه های درونی آن ها آگاهی نداریم.

پس ظاهربینی و نظر دادن در مورد خوب و بد فرزندمان یا دیگران و نیت اعمالشان در حوزه انسانی هیچ انسانی نیست

لذا ما انسان ها به جای خداوند متعال حق نداریم در مورد خوبی و یا بدی کسی نظر بدهیم.

عینک قضاوت

پیشنهاد می کنم عینک قضاوت را از چشمتان بردارید!

زیرا اگر از فرزندان مان و انسان ها به خاطر ظاهر رفتارهایشان سرزنش کنیم از آنها دور خواهیم شد.
آن قدر دور می شویم که روزی می بینیم تنها شده ایم.

سهم ما فقط ابراز عشق به آنهاست. زیرا ما برای قضاوت کردن آنها اینجا نیستیم!

بچه ها و دیگر انسان ها روی ما حساب باز می کنند. پس مراقب باشیم.

بیاییم به زندگی بچه ها و دیگر انسان ها طور دیگری نگاه کنیم؛

به قول آلبرت انیشتین:

هر کسی یک نابغه است.
ولی اگر یک ماهی را از روی توانایی اش در بالا رفتن از درخت قضاوت کنید، آن ماهی تمام عمرش را با این باور زندگی خواهد کرد که یک احمق است!