نه گفتن

۵۱

نه گفتن (Not to say) درست و به جای والدین، قطعا فرصتی را برای محافظت از بچه ها به آنها می دهد.

اکثر والدین بر این عقیده اند؛ هر زمان که بچه ها به نه گفتن پدر و مادر خود بیشتر اعتماد کنند، کمتر در آینده بر زمانِ از دست رفته آه خواهند کشید.
.
هر زمان که بچه ها شواهدی که والدین به آن ها نشان می دهند که چرا در این وضیعت نه می گویم؛ آنها والدین خود را جدی نمی گیرند.

از بیشتر والدین در این وضعیت شنیده ام که می گویند:

خودمان با ظاهر صبور بودن و با گفتن این جمله که صبر کن درست می شود فریب می دهیم.

خب به هر حال بزرگترین راهنما در دنیا برای بچه ها، چشم هایشان هستند.

به عبارت دیگر، هرچقدر بیشتر دقت کنیم، اگر حرفای ما، مثل نه گفتن هایمان در درون ما نهادینه نشده باشند،

ما برای بچه ها نمی توانیم از واقعیت ها صحبت کنیم؛

شاید اصلا به همین خاطر به ظاهر صبوری می کنیم!!!!!

بچه ها دقیقا با تصاویری که با چشمانشان از الگوهای خود عکس برداری می کنند،

ما را زیر ذره بین دنیای خود می برند و در نهایت آن را به اجرا درمی آورند.

رابطه ما با بچه هایمان دقیقا شبیه به آن چیزی است که ما هستیم و رفتار می کنیم که می شود واقعیت!

نه آنچه که ما میخواهیم باشیم چون هنوز آنچه که می خواهیم باشیم نشدیم.!!!

حرفای ما، نه گفتن ها و بله گفتن ها

هیچ چیز بیشتر از رفتارها و اتفاقاتِ درون ما، نمی تواند به ما حقیقت رابطه مان را با فرزندانمان نشان بدهد.

بنابراین حرفای ما، نه گفتن ها و بله گفتن ها باید مطابق رفتار و واقعیت درون مان باشد.

قبول کنید که ما پدر و مادرها بیشتر از هر چیزی با کلاممان بازی می کنیم، تا خود را شبیه به آن چیزی که می خواهیم باشیم نشان دهیم.

ولی کافی است فقط سری به آئینه تمام نمای خودمان یعنی فرزندانمان بزنیم و به رفتارهای آنها دقیق شویم؛

در این آئینه نه تنها خودمان بلکه آدمهایی که با آن ها در رابطه هستیم هم می بینیم؛
فقط کافی است دقت کنیم، نه به قصد تحلیل و قضاوت!

در واقع نگاه کنیم تا “ببینیم” چه طور شده است که بچه ها به نه گفتن ها و حرفای ما توجه نمی کنند.

به هر حال حقیقت ما، خودش را نشان می دهد

اگر شواهد رفتاری ما با کلماتمان بسیار متفاوتند فرصت خوبی است که تصمیمی بگیریم. نه با چشم ها‌ی بسته و با رویایی در ذهن!

بچه ها برای ما ارزش قائل اند و برای رضایت ما و داشتن ما تلاش می کنند.

بنابراین اگر بچه ها به حرف ها و نه گفتن های شما و شواهدِ واقعی توجه نمی کنند

و اگر بچه ها برای آنچه که می خواهند تلاش می کنند و شما مدام قهر می کنید و با رفتارهای تخریب گر پاسخ می دهید

کافی است لحظه ای از خودتان بپرسید آیا رفتاری که انجام می دهم من را به او نزدیکتر می کند یا بین ما فاصله می اندازد؟

یادمان نرود، رفتارهای تکرار شونده ای مانند

• بی محبتی
• انتقاد کردن
• نادیده گرفتن
• غر غر کردن
• تخریب و تحقیر
• سرد پاسخ دادن
• مدام قهر کردن
• در برزخ نگه داشتن
• تکانشی رفتار کردن( خشم فیزیکی و کلامی)
• مقایسه کردن
• بدبین بودن و چک کردن
• و دیگر رفتارهای مخرب

شواهد قوی و محکمی هستند برای حرف گوش نکردن بچه ها، که نباید با بی تفاوتی از کنار آنها رد شد.

اگر این رفتارها را در رابطه تان با فرزندانتان زیاد می بینید یعنی رابطه شما با فرزند دلبندتان سالم پیش نمی رود.
.
خوب باشید
.
علی نوایی |مربی و مدرس مهارت های تربیتی