هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
عکس نوشته ها
مسئولیت پدری
25
اردیبهشت
اردیبهشت
۳۹
بابا بودن یعنی در دسترس بودن و نشان دادن مسئولیت پدری (Father’s responsibility) اوست.
مطالعات نشان می دهد بچه هایی که پدران بی مسئولیت دارند
- احتمال این که طعم فقر را بچشند
- عملکرد ضعیفی در مدرسه داشته باشند
- مرتکب جرم شوند
- مورد سوء استفاده قرار بگیرند
- مواد مخدر مصرف کنند
- و معتاد به الکل شوند
خیلی بالاست.
مسئولیت پدری در اجتماع چگونه است؟
همه موجودات جهان به سوی جهتی در حرکتند.
این حرکت توسط خود انسان و به وسیله اختیار او انتخاب می شود.
بنابراین هر موجودی بالاخره این مسیر را طوری طی می کند، و فقط انسانها در این مسیر آزاد و مختار هستند.
انسانها در این مسیر برای جهت یابی حرکت خود نیازمند برقراری ارتباط با یکدیگر هستند، به همین جهت انسان موجودی اجتماعی است.
این اجتماع به طور کلی شامل
- همسر
- فرزند
- خانواده
- پدر و مادر
- خویشاوند و فامیل
- همسایه
- همکار و عموم مردم و همنوعان می شود.
پس یک فرزند ما به تنهایی نمی تواند برای برآورده نمودن نیازهای خود کاری کند.
فرزندان ما در تأمین نیازهایی که مربوط به جسم است و هم در تأمین نیازهایی که مربوط به روح و روانمان است، نیازمند همکاری و ارتباط برقرار کردن با دیگران به خصوص پدر و مادر خود می باشد.
چرا به خصوص با پدر و مادر؛ زیرا پدر و مادر هستند که یاد می دهند چگونه با دیگران برای ارضای نیازهای خود رابطه مسئولانه برقرار کنیم.
اثر و کارآمدی رابطه های فردی و اجتماعی بی شک به حسّ مسئولیت پذیری مربوط است.
در سایه مسئولیت پذیری پدر و مادر نسبت به رابطه هایی که برقرار می کنند بچه ها می آموزند که حقوق بشر چیست و چگونه توسعه و معنا پیدا می کند
و حتی چگونه تکنولوژی بیشتر می تواند به رابطه های موثر ما خدمت می کند.
زیرا رابطه انسانها و اجتماع رابطه ای هدفمند و متقابل است.
به همین شکل به فرزندان مان خواهیم آموخت در برابر رفتارهای خود مسئول باشند.
زیرا این ما هستیم که رفتارهای خود را انتخاب می کنیم.
مسئولیت پدری بسیار پر معناست
در این شکل گیری مسئولیت پدری واقعا سنگین و پر هزینه است و بسیار پر معنا، از جهت مادی و معنوی است.
به نظر من رشد و ارزشمندی یک پدر را به عنوان عضوی از اجتماع ارتباط مستقیم او با میزان مسئولیت پذیری اش نسبت به خود و دیگران رقم می زند.
اگر این مسئولیت پذیری به درستی صورت بگیرد، شاهد رفتارهای کارآمد و اثرگذار در بچه ها خواهیم بود، و گرنه شاهد رفتارهایی ناکارآمد یا مخرّب هستیم.
بنابراین بی دلیل نیست که انسانها از هیچ چیز به اندازه مسئولیت پذیری وحشت ندارند. با وجود این، هیچ چیز به اندازه مسئولیت پذیری نیز باعث پیشرفت انسانها نمی شود.
بابای من اصلا بلد نبود به بچه هاشش محبت کنه دائم سر مادرم داد و بیداد میکرد اصلا رفیق داداشام نبود همش اونا رو سرزنش میکرد دوست داشتم ی بار هم که شده پدرم قربون صدقه مون بره که چقدر انگیزه میگرفتیم ولی دریغ داداشام هر سه تاشون معتاد و هروئینی شدند داداش کوچیکم هم مواد میکشید ازش سو استفاده ی جنسی کردند به مدت چند سال که حتا روحمون هم خبر نداشت اخر سر هم همین هروئئین جونش گرفت لعنت به زندگی بدون محبت
درود بر شما؛ چقدر تلخ ممنون که تجربتون رو با ما به اشتراک گذاشتید.
پسرای ۱۳ ساله من پدر بی مسئولیتی دارند.
من بعنوان مادر که سرپرستی بچه ها با اونه چه کاری باید بکنم تا بچه هام در امان باشند؟؟؟؟؟