محبت مشروط

۵۶

محبتی که در سال های اول زندگی، بذرش را در وجود فرزندمان می کاریم، بر توانایی یادگیری او اثر می گذارد.

و به میزان زیادی تعیین کننده یادگیری و جذب اطلاعات در اوست.

خیلی از فرزندان زمانی که وارد مدرسه می شوند آمادگی یادگیری ندارند.

به این دلیل که از نظر محبتی هنوز آماده نشده اند

و به سطح مناسبی از احساسات نرسیده اند دچار مشکلاتی می شوند.

فرزند را به بهترین مدرسه فرستادن یا تغییر معلم یا محل زندگی و یا حتی دوست، چیزی را حل نمی کند.

ما باید مطمئن شویم که فرزندمان از لحاظ عاطفی و محبتی از جانب ما، به آمادگی کافی رسیده باشد

و بعد در مورد او قضاوت کنیم و به دنبال راه حل باشیم.

معمولا فرزندان مان در دوره های مختلف زندگی که وارد می شوند با مخزن محبتی خالی پا به این دوران های سخت و دشوار می گذارند.

هر چه قدر سن آن ها افزایش می یابد ابراز محبت به آن ها سخت تر می شود

و هر روز که ابراز محبت می کنیم متوجه می شویم که آن ها به محبت بیش تری نیازمند هستند و توجه زیادی را خواستارند.

محبت مشروط

اگر ما توانسته باشیم محبت بی قید و شرط را در وجود آن ها نهادینه کرده باشیم

خیلی از مشکلات و نگرانی های مان کاهش می یابد و در ابراز محبت به او شناخت کافی را داریم.

اما اگر با محبت مشروط مسیر را طی می کنیم نباید انتظار زیادی داشته باشیم که آن ها ما را خشنود و راضی کنند.

اگر خوشحال باشند ما را خوشحال می کنند، اگر ناراحت باشند ما را ناراحت می کنند

و … این نتیجه محبت مشروط است.

نشانه محبت، اطاعت است و نشانه عدم محبت، نافرمانی است.