نوازش

۴۲

نوازش و لمس کردن یکدیگر از راه­های ابراز عشق و احساس تعلق است.

پژوهش‌های متعدد به عمل آمده در حوزه تعلیم و تربیت، همگی به این نتیجه رسیده­اند که:

«فرزندانی که در آغوش گرفته شده و نوازش شده­ اند،

زندگی عاطفی بهتری خواهند داشت تا فرزندانی که مدت­های طولانی از بوسه و نوازش محروم بوده­اند.»

لمس و نوازش فرزندان­ برخلاف آنچه بسیاری از والدین می ­پندارند، در رشد و بلوغ عاطفی آنها بسیار اهمیت دارد.

نوازش از بدو تولد راه قدرتمندی برای ابراز عشق و احساس تعلق است.

با وجود این بغل کردن و بوسیدن یک نوجوان، با بغل کردن و بوسیدن یک نوزاد بسیار تفاوت دارد.

نوجوان ما ممکن است این رفتارمان را در حضور همسالان خود نپسندد.

اما این رفتار او اصلاً بدان معنا نیست که او نوازش را دوست ندارد! خصوصاً اگر این زبان اصلی مهرورزی او باشد.

اگر نوجوان ما مدام دنبال­مان می­آید و بازوی­مان را می‌گیرد، فشارمان می‌دهد، آرام هل­مان می‌دهد یا رفتارهایی مانند این موارد از خود بروز می­دهد، همه اینها نشانه این است که تماس فیزیکی از نظر او مهم است.

نوازش صحیح = سلامت

انسان‌ها از زمان تولد تا آخر عمر خود نیاز به تماس فیزیکی دارند تا بتوانند مخزن عاطفی عشق و احساس تعلق خود را پر نگه دارند. همین موضوع دلیل محکم و راه قدرتمندی است برای برقراری ارتباط فیزیکی با فرزندان­مان، و مراقبت از آنها در فرایند رشد و پرورش­شان.

علاوه بر این، به طور کلی در طول زندگی دلایل خوبی برای حفظ و یا تغییرات تماس فیزیکی وجود دارد. تماس فیزیکی، یا لمس مثبت بدن باعث می‌شود:

• گیرنده­های زیر پوست تحریک شوند
• ضربان قلب کاهش پیدا کند
• سیستم ایمنی بدن تقویت شود
• هورمون استرس کاهش یابد
• روحیه افزایش پیدا کند
• افسردگی کاهش پیدا کند و …

به عبارت بهتر نوازش مثبت بدن، کمک می‌کند تا بدن سالم بماند. بنابراین به طور قطع می­توان گفت:

«تماس فیزیکی در تمام طول عمر مهم است. البته فراموش نکنیم مهم و قدرتمند!»