عصبانی

۲۶

پدر و مادر عزیز!

یادتون باشه…

خشم و عصبانیت یکی از اساسی ترین و جاری ترین احساس ها و ویژگی های فرزندان ماست.
در این خصوص باید با کودک صحبت و به او کمک کرد تا این احساس عصبانیت و خشم خود را بشناسد.
مثلا:
وقتی عصبانی (Angry) است، نباید او را به اتاق خودش فرستاد.
بلکه باید به او گفت:”علی رضا جان! تو ناراحت و عصبی هستی چون آن اسباب بازی ات راه نمی رود و یا با هم نمی توانیم پارک برویم. تو الان عصبانی هستی، می توانی چند ضربه با مشت به بالشت بزنی و یا چند دور، دور اتاق بگردی”. و بدین ترتیب او را با ویژگی های عصبانیت آشنا و انرژی خشم او را تخلیه می نمایید.
یه نکته مهم!
وقتی کودک شما عصبانی است، لطفا شما عصبانی نشوید! باید یکی از طرفین آرام باشد تا مسئله به شکل مطلوبی خاتمه یابد!

و یه نکته مهم دیگه درباره عصبانی شدن:

در هنگام خشم خود، هرگز به کودکتان نگویید:
“علی رضا! داری مرا دیوانه می کنی، چند بار به تو این حرف را بزنم؟”
یادتان باشد: کودکان ما در سنین کم، شمردن بلد نیستند که چند بار به او گفته اید مواظب لیوان شیرش باشد! او فقط شیرش را ریخته، همین!
به او بگویید: “علی رضا جان! دیدی شیرت ریخت؟ ببین همه جا کثیف شده!”
به این طریق کودک، کار بد خود را درک می کند.
در ضمن، وقتی فرزند شما، عصبانیست یا می ترسد، شما به او ابراز علاقه بکنید و به او بگویید:
“علی رضا جان! من دوستت دارم ولی بعضی کارهایت مرا عصبانی می کند!”