مهربانی

۱۸

برای ابراز مهربانی(affection) یک چیز را نباید فراموش کنیم و آن این است که مهربانی ما با اما و اگر همراه نباشد.

«مهرِ بی امّا و اگر» می گوید:

من تو را دوست خواهم داشت، حتی اگر با کارهای تو موافق نباشم!

زیرا این را می دانم که من برای قضاوت کردن تو اینجا نیستم. بلکه اینجا هستم تا تو را دوست بدارم.

به نظر من در مرحله اول زندگی فرزندان مان، آنها مسافر هستند و ما راننده!

در این سفر که ما با هم هستیم و مکانی که هم اکنون در آن قرار داریم، جایی نیست که پایان کار آنها باشد.

آنها موجودی کامل نیستند و هنوز روی چرخ کوزه گری قرار دارند!
در حالی که ما گاهی اوقات فرزندان مان را بر اساس جایی که امروز هستند، قضاوت و سرزنش می کنیم، آنها را به سادگی نادیده می گیریم و فکر می کنیم نمی توانیم با آنها همکاری کنیم.

عشق ما، دوستی ما و پشت گرمی ما به فرزندان مان

باید بخشی از برنامه‌هایی باشد که ما والدین

برای زندگی، تربیت و پرورش آنها داریم، و عملاً در زندگی مان اجرا شود.

چرا که فرزندان‌مان روی ما حساب می کنند!

مهربانی بی قید و شرط

برای فرزند ما هر اتفاقی رخ دهد و هر گونه شکست یا پیروزی را که تجربه کند، ما باید دوست داشتن مان را همچنان به او ابراز کنیم.

توانایی ها و ضعف های او هرچه که باشد، ما باید به او مهربانی کنیم.

• اگر اتاق فرزندمان مرتب هست یا نیست،
• اگر تکالیفش را انجام داده یا نداده

فرقی نمی کند؛ ما نباید از قدرت و یا امکاناتی که داریم سوء استفاده کنیم.

در آینده ای نه چندان دور، وقتی او به محیط کار و اجتماع وارد می شود یا زمانی که تشکیل خانواده می دهد، دیگر تحت اختیار ما نیست!

آن وقت باید چه کار کنیم؟!

بنابراین ما در همه اوقات به فرزندمان مهر می ورزیم و مهربانی مان را ابراز می کنیم، حتی موقعی که رفتار او ناخوشایند است.

آیا این یعنی بازگذاشتن دست او تا هر کاری که می خواهد بکند؟

خیر!

این یعنی ما قدم اول را برمی داریم.

یعنی قبل از اینکه هر روش تربیتی را در مورد او به کار ببریم، مخزن عاطفی او را پر می کنیم.

زیرا فرزندی که مخزن عاطفی او پر شده باشد، بدون ناراحتی یا انزجار به راهنمایی های والدین پاسخ مثبت می دهد.

عمیق فکر کنید:

با فرزندان تان در یک سال گذشته چگونه رفتار کرده اید؟

در درون تان چه حسّی دارید؟