۵۷
بچه ها همیشه بی وقفه در حرکتند؛
خیلی اوقات حتی سر خود را برنمی گردانند ما را ببینند.
در حالی که گاهی ما خسته می شویم و احتیاج به استراحت داریم؛
آنقدر خسته که گاهی پاهایمان هم توان ندارد؛
گاهی سرعت حرکت بچه ها آنقدر تند و سریع است که والدین درمانده درمانده می شوند؛
بچه ها هیچ گاه حواسشان به خستگی و درماندگی ما نیست، آنها فقط در دنیای خود به سرعت درحرکتند؛
اصول تربیتی و فرزندپروری یعنی دنیای مطلوب
به همین خاطر به نظر می رسد آنچه که می تواند سرعت حرکت ما و آنها را متعادل کند تنظیم و بالانس شناسایی دنیای مطلوب یکدیگر است.
زمان هایی سرعت حرکتمان به هم می رسد که به دنیای مطلوب هم وارد شویم.
در این صورت هر دو در حرکتیم. بدون وقفه.
و با تمام خستگی و درماندگی قدرت پیدا می کنیم.
و در همه لحظات یکدیگر را می بینیم و با هم همراه می شویم.
فارغ از هر چیزی بچه ها کنار ما
بزرگ می شوند،
قدرتمند می شوند.
لذت می برند.
می آموزند.
انتخاب می کنند.
و … .
در تمام این لحظات اصول تربیتی و فرزندپروری به ما می گوید:
نخواهید که بچه ها تا لحظهی مرگ شما را تکرار کنند. بگذارید خودشان باشند.
و همیشه به خاطر داشته باشیم:
بچه ها دوست داشتنی ترین و شیرین ترین آدم های روی زمین هستند.
حتی زمانهایی که از شدت درد و غم نمی توانیم بلند شویم،
حتی زمانهایی که دقیقا نمی دانیم از دست شان چه کار کنیم،
فقط باید بدانیم برای هم مسیر شدن با آنها به دنیای مطلوب همدیگر نباید صدمه بزنیم؛
به این شکل با تمام تفاوتهایمان به غیر از یک پدر و مادر دوست داشتنی، مطمئنا یکی از دوست داشتنی ترین”دوست” او هم خواهیم شد.
.
.
در واقع اگر ما بتوانیم اصول تربیتی و فرزندپروری خود را براساس دنیای مطلوب بچه ها پایه ریزی کنیم ما یکی از ارزشمندترین افراد آنها خواهیم ماند؛