عشق و عشق ورزیدن

۲
از آن جا که طبیعی است والدین و فرزندان در طول روز یا هفته با یکدیگر اختلافاتی پیدا می کنند،

برای کاستن شدت و حِدَّت این فشارها و کشمکش ها عشق ورزیدن به فرزندان مان رفتاری ضروری و حیاتی است.
فرزندان زمانی که از عشق (love) و احساس تعلق والدینشان نسبت به خود اطمینان حاصل کنند،

احتمال این که به رفتارهای مخرب و ناموثر روی بیاورند بسیار کمتر است.

فرزندان شما هرگز از این که بارها جمله ی “دوستت دارم” را از زبان شما بشنوند، خسته نخواهند شد.
بدون شک نیازی نیست به والدین بگوییم که

“عشق و احساس تعلق” حرف اول را در تربیت فرزندانی شاد و موفق می زند.
به هر حال درک این قضیه مشکل تر است که:

چگونه به فرزندان خود عشق بورزیم؟

چگونه عشق و احساس تعلق را که نسبت به فرزندانمان داریم

به بهترین نحو در قالب کلمات و رفتار به آنها نشان دهیم تا به آنها بال و پر بدهد و باعث تقویت روابط مان شود؟

بعضی از والدین اعتقاد دارند که با

• عبوس بودن
• خرده گیر بودن
• و کنترل فرزندانشان

به آنها عشق و احساس تعلق شان را ابراز می کنند.
چنین والدینی از نظر بچه های خود “دیکتاتور” خطاب می شوند.
زیرا آنها بدون گوش دادن به توضیحات فرزندان شان حکم فرمایی می کنند.

بچه ها معمولا در محیط های خشک و جدی مدرسه و مهد کودک به اندازه کافی جمله “دوستت دارم” را نمی شنوند.
اگر عشق و احساس تعلق به طور مرتب ابراز شود “معجزه” می کند.

وقتی بچه ها بدانند که والدین شان به آنها عشق می ورزند اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کنند

و بیشتر تلاش می کنند در مدرسه و مهد کودک دانش آموز خوبی باشند.
نوجوانانی که احساس می کنند لیاقت عشق و احساس تعلق و احترام والدین شان را دارند

خیلی خیلی کمتر به مواد مخدر روی می آورند یا درگیر روابط ناسالم می شوند.

پدر و مادر ارجمند به فرزندان مان چند بار در طول روز یا حتی بیشتر بگوییم که دوستشان داریم. بهشان افتخار می کنیم.

حال به وسیله واژه های مهر آمیز یا به وسیله رفتارهای مهر آمیز؛ تشخیص ابراز آن با خود شماست.